سـ ـ ـلام

« الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا

وَالسَّمَاء بِنَاء

وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً

فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ

فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ؛ 

 
(بقره آیه 22)

 .................................

همان [خدایى] که زمین را براى شما فرشى [گسترده]

و آسمان را بنایى [افراشته] قرار داد

و از آسمان آبى فرود آورد

و بدان از میوه ‏ها رزقى براى شما بیرون آورد

پس براى خدا همتایانى قرار ندهید

در حالى که خود مى‏ دانید »

از کنار جوی کوچکی که رد می شوم، صدای آرام آب به گوش می رسد.

فکر می کنم چه زیباست نگاه کردن به این آب و چرا صدای آب تا این اندازه دلنشین است.

آنچه این گونه زیبایی می آفریند،خود آب نیست

بلکه عبور و گذر آب از جوی است که این گونه زیبا و دل انگیز است.

عبور کردن همیشه زیباست،

گذشت کردن از خطای دیگران

و توقف نکردن بر آنچه که باعث کینه توزی است زیباست.

حرکت آب از روی تیرگی ها و آلودگی های جوی باعث آفرینش زیبایی است.

شاید اگر بتوانیم از زشتی های یکدیگر عبور کنیم

و در برابر یکدیگر کینه توزی نکنیم،

آن وقت به این باور برسیم که در زندگی حرفی برای گفتن داریم،

الفبای موسیقی زندگی مانند موسیقی جوی دل انگیز می شود…