سـ ـ ـلام

مپندار که تنها عاشورائیان را بدان بلا آزموده اند و لاغیر...
صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است
ای دل چه میکنی؟ میمانی یا میروی؟
داد از آن اختیار که تو را از حسین(ع) جدا کند

شهـــید سید مرتضی آوینی

چرا ای غرق خون از خاک صحرا بر نمی خیزی
حسـین آمد به بالینت ، تو از جا بر نمی خیزی ؟

نمــــــاز ظــــهر را با هم ادا کردیـم در مقـــــــتل
بود وقـت نــــــماز عــصر از جا بر نمی خیزی ؟

خیام کـــودکان خالی ز آب است و پر از افــــغان
چــــرا ســــقای من از پیش دریا بر نمی خیزی ؟

عـــــدو از چــار سو آهنگ یغـــــمای حـــرم دارد
چــــــرا آخر برای دفــــــع اعــــدا برنمی خیزی ؟

منم تنـــــها و تنـهای عـزیـزانم به خـــون غلطان
چــــــرا بر یاری فـــرزند زهــــرا بر نمی خیزی ؟

شکست از مرگ تو پشتم ، برادر مرگ تو کشــتم
که می دانم دگر از خـــــاک صـحرا بر نمی خیزی

به دستم تکیه کـــن برخــــیز با من در بر زهــــرا
چو می بینم ز بی دستی است کز جا بر نمی خیزی

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :

 اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً

فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.

 پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :

 براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و سوزی

در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .

منبع : ( کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)

آقا ســـلام بر غــزلِ اشـــــکِ ماتمت

بر مسجد و حسینیه و روضه و دَمَت

چندی گذشت در غم هجرانِ اشک تو

پر می کشــید دل، به هوای مُحرمـت

آقا ســلام، ماه محرمـــــ شروع شــد

آمد بهـار زخـــمِ د لِ مـا و مرهمت